Onze laatste week vakantie @Mauritius

Na een nacht met veel regen en onweer vertrokken we zondagmorgen om 6uur richting het vliegveld. Inmiddels waren de wolken weggetrokken en vlogen we met een strakblauwe lucht richting Mauritius. Halverwege de middag stonden we op het vliegveld van dit eiland. Onderweg richting ons hotel vertelde onze chauffeur het een en ander over Mauritius. Onderweg veranderde onze voorstelling van het eiland behoorlijk. Hoe denkt u dat Mauritius eruit ziet? Wij dachten zon, witte stranden en een blauwe zee. En natuurlijk vrij plat met wat palmbomen. Dat is dus niet zo! Mauritius is een erg groen heuvelachtig eiland. Het deed ons een beetje denken aan Sri Lanka. In het zuidwesten is het eigenlijk zo goed als altijd bewolkt en regent het vrij regelmatig. Hierdoor is het wel mooi groen. Zo'n 70% van de landbouw bestaat uit velden voor de suikerindustrie. Iets wat tientallen jaren geleden door de Nederlanders is opgezet hier. Rondom het groene gebied liggen vijf grote plaatsen, waaronder de hoofdstad Port Louis. Ons hotel ligt in het toeristische noordwesten. Als je het wilt opzoeken: Le Récif hotel nabij Pointe aux Pigments. De reden dat hier de meeste hotel gebouwd zijn komt omdat het hier wel zonnig is. De wolken worden door de heuvels tegengehouden waardoor het noorden over het algemeen vrij zonnig is. Maar ook hier komen wolken voorbij drijven hoor. Dit is wel lekker, dan brandt die zon niet zo hard. Onze hotelkamer ligt een kleine 15 meter van de zee waar je direct kunt gaan snorkelen, prachtig! En de temperatuur? Die varieert tussen de 25 en 35 graden ongeveer.

Na een relaxte dag maandag zijn we dinsdag op pad gegaan met een speedboot. De dag begon met het spotten van dolfijnen en zo dicht mogelijk erbij in het water springen zodat je een stukje met ze kon meezwemmen. Nu zijn deze dolfijnen de toeristen wel gewend en zwemmen ze om ons te pesten vlak boven de bodem op zo'n 15 meter diepte. Af en toe komen ze even boven en dan moet je dus proberen in het water te liggen op de juiste plek. Dat is ons twee keer gelukt. Wat een gaaf gezicht als je die dieren op 5 meter afstand ziet zwemmen. Overigens lagen we om half negen al in het water, omdat de dolfijnen alleen in de ochtend zo dicht bij de kust zitten. We zaten met 12 andere toeristen aan boord waarvan de helft Chinees (of ergens uit die hoek). Het was voor de Europese toeristen een extra attractie om deze mensen te zien "zwemmen". Voor de meeste van hen was een duikbril en snorkel nieuw, wat hilarische momenten opleverde. Na de dolfijnen konden we een stuk verderop snorkelen. Rond elf uur waren we bij "crystal rock". Dit is een stuk rots die uit het water steekt en een naam heeft gekregen voor de toeristen denken wij :p Vervolgens hebben we genoten van een heerlijke barbecue op Ile aux Bénitiers. Een klein eilandje ten westen van Mauritus. Na het middageten konden we genieten van het onderwaterleven met onze duikbril en snorkel. Na een volle dag op de boot waren we allebei een beetje verbrandt, ondanks het vele insmeren.

Woensdag was weer een relaxte dag. Nadat we ons bijna hadden verslapen voor het ontbijt hebben we lekker gechild rondom het hotel. Eten en drinken doe je niet voor je lol bij hotels. Voor een liter water betaal je al twee euro, terwijl het in de supermarkt 50 cent kost voor twee liter. U begrijpt vast wel dat je veel toeristen ziet sjouwen met boodschappen. Het avondeten is hier in hoofdlijnen gebaseerd op vis, kip en rijst en smaakt allemaal erg goed.

Voor de donderdag hadden we een dagexcursie naar het zuidwesten van Mauritius. We werden om kwart over zeven opgehaald door onze chauffeur/ gids. We hadden voor de hele dag onze eigen gids en privé auto geboekt, heerlijk! We werden eerst gedropt in het Casela park waar je van alles kunt doen met dieren. Je kan ze eigenlijk allemaal voeren en hun hoofdattractie is lopen met leeuwen. Zie het als een kinderboerderij met wat dierentuin dieren. Daar kwamen wij helemaal niet voor, wij gingen quad rijden! We waren net wat te laat (door de spits :p), waardoor de rest van de groep al vertrokken was. Wij werden een half uur later opgepikt en reden richting de groep. Dit was een grote groep Chinezen die voor elk beestje stopten en alleen maar op de vlakke hoofdweg durfde te rijden. De man die ons naar de groep toe reed was de beroerdste niet en reed alleen met ons verder. Hij probeerde een stukje off road te rijden. Toen hij merkten dat wij niet geïnteresseerd waren in de half tamme herten, zebra's en struisvogels (we zijn een beetje teveel verwend laatste weken) gingen we al snel het park uit op weg naar een berg. Daar kon je alleen maar off road rijden. Wat hebben wij genoten van het uitzicht en het rijden. Ergens ver onder ons zagen we de groep Chinezen keurig netjes doorrijden over de vlakke weg. Onder de blubber kwamen we terug bij onze gids en reden we richting Curepipe. Deze plaats staat bekend om z'n kasjmier, juwelen en handgemaakte model boten. Uiteraard hebben we de plaatselijke winkeltjes en fabriekjes even van binnen gekeken. De gids vertelde onderweg een hoop dingen over het land en we hebben bijna elke vruchtsoort zien groeien aan een boom, struik of in de grond. Een vulkaankrater leverde ons naast een nat pak weinig spektakel op. Door de regen was het uitzicht weg en werden wij voor de tweede keer vandaag nat. De eerst keer gebeurde dit toen we net op de quad zaten. Voor de lunch dropte hij ons bij een restaurant. Op de kaart stonden prijzen van boven de 20 euro per persoon dus nog geen twee minuten later stonden we weer buiten. Opmerkelijk is dat de prijs direct met de helft zakte toen de bediendes enigszins beduusd achter ons aanrende. We bedankte voor de 10 euro kostende tosti en vroegen onze gids door te rijden. Vervolgens stopte hij bij een omgebouwde bouwkeet langs de weg. Hier hebben we heerlijk gegeten voor in totaal minder dan 4 euro. Na het eten stonden we samen te lachen bij een volgens de gids prachtige waterval. De waterval was mooi hoor, maar viel in het niets bij de Victoria watervallen waar we anderhalve week nog bij stonden. Hierna reden we door naar het zogenoemde 7-color zand. Een klein aantal zandduinen, in u raad het al, zeven verschillende kleuren. Dit komt door de verschillende metalen in het zand. Na deze bijzondere plek reden we door naar een rumfabriekje. Na een korte rondleiding kregen we maar liefst 7 rumshots om te proeven. Onze dag kon niet meer stuk, alles wat de gids hierna zei hebben we als waar aangenomen :p Toen we bij een uitkijkpunt stopte viel een heilige aap ons aan. Ja apen zijn hier heilig, maar Wilco is geen Hindu en draaide de rollen dan ook snel om. Dag aap! Aan het einde van de dag zijn we langs wat Hindu plaatsen gereden. Tempels of beelden, het maakte onze gids niet uit. Hij sprak er als Hindu zijnde vol passie over, erg interessant. Rond half zeven waren we weer terug bij ons hotel na een zeer geslaagde dag ondanks de vele regen. Overigens hebben we deze avond Celeste d'r verjaardag alvast gevierd. Vanuit het niets verscheen er een taart met kaars op tafel gevolgd door de woorden: "Happy Birthday". Wat keek die bediende beteuterd zeg toen hij erachter kwam dat hij bij de verkeerde tafel stond.

Vandaag hopen we te gaan duiken. We vertrekken zo richting de duikschool. Zaterdag gaan we Port Louis verkennen en dan zit het er alweer op. Zondagavond stappen we in het vliegtuig en hopen we via Parijs rond half elf weer in Nederland aan te komen. Wij hebben enorm genoten van onze vakantie. We vonden jullie reacties leuk om te lezen. Hopelijk hebben jullie nu ook een beetje een beeld van de plaatsen die wij bezocht hebben.

En om af te sluiten met de plaatselijke taal:

Auw refwaar, o bjen toet!

Betaald rijden door Zimbabwe naar het einde van onze rondreis

Goedenavond allemaal,

Dinsdagmorgen vertrokken we richting Bulawayo. Onze reis door Zimbabwe ging nu echt beginnen. Ruim 400 kilometer over de hobbelige asfaltwegen. Onderweg zijn we maar liefst zeven politieposten gepasseerd. Wij werden 5x aangehouden en kregen driemaal een boete. U moet zich voorstellen dat meneer of mevrouw de agent rondjes cirkelt als een aasgier rondom ons voertuig. Op zoek naar een reflector of lampje dat niet helemaal in orde is. O ja, en we kregen dezelfde boete als paar dagen terug toen we Zimbabwe inkwamen. Een boete is 24 uur geldig, daarna krijg je hem gewoon opnieuw. Onderweg hebben we niet echt genoten van het landschap. Allemaal van hetzelfde en niet bijzonder. Dat we geen enkele foto hebben gemaakt onderweg van het landschap zegt wellicht genoeg. Aan het einde van de middag kwamen we aan in de twee na grootste stad van Zimbabwe, Bulawayo. Overigens zijn de prijzen in Zimbabwe nagenoeg gelijk aan de Europese prijzen. Dat was even wennen na de goedkopere landen. Voor een biertje betaal je zomaar 3 dollar (ruim 2 euro) en het ontbijt koste maar liefst 22 dollar. Gelukkig sliepen we naast de supermarkt waar je voor 3 dollar prima kon eten.

Woensdagmorgen mochten we Bulawayo gaan verkennen. Twee uur later was iedereen weer terug. De stad heeft net als het landschap weinig bijzonders (in onze ogen). Al blijft het altijd leuk om door de marktjes te slenteren. Wat ook opviel is dat zo'n beetje alle vrouwen hier een pruik dragen. Dat moet warm zijn met dit weer.

Donderdag vertrokken we richting Zuid-Afrika. Wederom een rit van ruim 400 kilometer. Ditmaal leverde ons dat vijf politiestops en slechts 1 boete op (uiteraard eenzelfde, want we waren 24 uur verder). Zimbabwe is een land wat ons hartje helemaal niet heeft verovert. Sterker nog, het komt bij ons over als een corrupte boevenstaat. Of zou dat komen door het bewolkte regenachtige weer wat we hadden gehad in Bulawayo? De 29 graden voelde daar als fris na ruim een week elke dag boven de 40 graden te hebben gehad. Na enkele uren rijden kwamen we aan bij de grenspost van Zimbabwe. Tot onze grote verbazing hadden we erg snel onze stempel en stonden we in Zuid-Afrika. Hier is men blijkbaar besmet met het Zimbabwaanse controlevirus. Het stempeltje halen duurde daar bijna anderhalf uur, waarna we vervolgens allemaal onze tassen moesten openmaken. Wat een gedoe zeg! Maar goed eind van de middag kwamen we aan in Thsisipe waar we heerlijk hebben overnacht in een rondavel.

Het ontbijt was de volgende ochtend niet inbegrepen. Of toen toch wel? Nee er moest toch betaald worden! O jullie hebben ontbijt betaald? O sorry dat was inbegrepen, jullie krijgen je geld terug. Na dit zeer afwisselende begin van de vrijdagmorgen vertrokken we richting Pretoria. Onze laatste overnachting met de groep. Onderweg reden we door een mooi heuvelachtig landschap. Ja het was duidelijk, dit land heeft een bijzonder plekje gekregen bij ons. O ja, ook hier stonden we enkele malen langs de weg vanwege politiecontroles. Op 3 flesjes water na kosten het onze reisleider verder niets. Omdat iedereen tijdens de vakantie lekker gegeten heeft mochten we nog een keer van de weg. Ditmaal voor de weegbrug, omdat we zwaarder waren dan 3,5ton. Halverwege de middag kwamen we aan bij ons hotel op slechts 300 meter van de "union buildings". In de avond hebben we als groep voor de laatste keer gezamenlijk gegeten samen met onze chauffeur en reisleider.

Zaterdag hebben we eerst uitgeslapen en zijn we half in de morgen naar de "union buildings" gelopen. Dit hebben we 3 jaar geleden ook nog gezien, maar het uitzicht blijft er mooi. Vervolgens hebben we lekker door Pretoria geslenterd. Een groot gedeelte van de groep ging vandaag naar het voortrekkersmonument, omdat we daar al waren geweest konden we lekker vrij ronddwalen. Om drie uur vertrokken we richting het vliegveld om de groep uit te zwaaien en naar onze accommodatie te gaan vlak bij het vliegveld. Onderweg reden we grote zwarte wolken tegemoet. Onze medereizigers konden alvast wennen aan het Nederlandse weer. Hagel, regen en onweer!

We kunnen terugkijken op een indrukwekkende en avontuurlijke reis. Soms liepen dingen wat anders dan gepland, wat het best grappig maakt. De woestijn in Namibië was bijzonder om mee te maken. De vlucht boven de Okavango onvergetelijk! En Zimbabwe... daar zullen ze ons niet snel weer zien. De accomodaties waren erg goed en we hebben weinig last gehad van muggen enzovoorts. Onze chauffeur was voorzichtig en scherp. De reisleider is jong en zal nog veel leren, maar hierdoor had de groep ook mogelijkheden om ideeën in te brengen. Mocht je zo'n reis ook willen maken, zeker doen! (Vlieg alleen wel vanaf de Vic Falls naar huis :p) Wij vliegen morgenochtend vroeg naar Mauritius (vlucht SA192) vanuit Johannesburg. We zullen ergens volgende week nog een kort berichtje plaatsen.

Groetjes van ons

Op safari in Chobe en genieten van mosi-oa-tunya

Hallo allemaal,

We begrepen dat bij jullie de nazomer ook niet vervelend verloopt. Wij zijn aan het laatste deel van onze reis begonnen. Het gaat allemaal goed met ons en de malariapillen geven geen bijwerkingen meer.

Vrijdagmorgen zijn we weer de grens overgegaan van Botswana naar Namibië. Omdat er geen activiteiten gepland stonden vertrokken we pas om elf uur en ging alles op het gemakje. Heerlijk zo'n dag! Zaterdagmorgen vertrokken we richting Chobe. Jawel, we konden nu weer de grens over. Nog maar net onderweg kwamen we aan bij een ongeluk tussen een vrachtwagen en een buffel. Gevolg: vrachtwagen zoveel schade dat deze niet meer kon rijden en buffel dood. De buffel werd direct gestript zodat het vlees gebruikt kan worden. Zou dit in NL ook werken ipv afschieten? We mochten even kijken van onze reisleider, maar de politieagent dacht er anders over. Binnen twee minuten reden we dus alweer. Namibië hebben we nu echt achter ons gelaten en we verbleven nu weer in Botswana. Toen we net de grens hadden gepasseerd moest onze chauffeur stoppen voor overstekende giraffen. Op het moment dat hij weer door wilde rijden hoorde een aantal medereizigers achterin de bus een raar geluid. Onze reisleider en chauffeur stonden erg snel buiten en constateerde een lekke band bij de kar. Jawel, aan dezelfde kant als de vorige keer. Nu ging het allemaal stukken vlotter en tien minuten later reden we weer met het reservewiel richting onze accommodatie in Kasane. Hier sliepen we wederom in een grote luxe tent. Celeste was onderweg een beetje wagenziek geworden en kon daardoor niet mee met de boottocht laat in de middag. Wilco ging wel mee al ging deze boottocht ook op z'n Afrikaans. Toen we als groep aankwamen lag alles rondom het stuur en de motor open en was een monteur bezig (uiteraard op z'n gemakkie). Zelfs onze reisleider ging zich een beetje druk maken terwijl wij zaten te wachten. Een klein half uur later zaten we op een andere, kleinere maar veel snellere en wendbare boot. Achteraf waren we erg blij dat t zo gelopen was. Nu hebben we olifanten, krokodillen, nijlpaarden, apen, buffels en nog veel meer dieren vanaf slechts enkele meters gezien. Met als cadeau een supermooie zonsondergang op de Chobe rivier.

Zondagmorgen hebben we in alle vroegte een safari gemaakt in Chobe. Deze viel voor ons doen wat tegen, maar dat krijg je na zoveel prachtige indrukken afgelopen weken. Een groep olifanten op nog geen twintig meter afstand is dan niet meer de moeite waard om voor te stoppen. Na de safari gingen we direct naar de grens met Zimbabwe om daar een met de hand geschreven visum te halen. Iedereen mocht door en we lieten Botswana achter ons. We waren nog maar net in Zimbabwe toen we een politiecontrole tegenkwamen. Dit leverde een boete op vanwege de geweldige staat van ons karretje. De foto zal volgend jaar ongetwijfeld in de brochure staan van koning aap:p Rond de lunch kwamen we aan Victoria Falls. De middag bestond vooral uit relaxen vanwege het warme weer. Daarbij was bijna alles gesloten, omdat het hier ook gewoon zondag was. 'S avonds hebben we heerlijk gegeten in een restaurantje met live bandje (met dank aan de Lonely Planet).

Vrij vroeg ging de wekker de volgende dag. Een bezoek aan de Victoria Watervallen stond op ons programma. Omdat we niet de enige waren uit de groep werd onze eigen bus ingezet als vervoer. Dat scheelt weer een taxiritje. Bij de watervallen heb je een circa 1,5km lange wandelroute met 16 uitkijkpunten. Ondanks dat de waterval op dit moment bijna op z'n kleinst is, door het droge weer, blijft het schitterend om te zien. Wat een berg water klettert daar naar beneden. Ze noemen de watervallen hier ook wel MOSI-OA-TUNYA. Dit betekent "de rook die dondert". Dit duidt op de nevelvorming die te zien is rondom de waterval. Na ons bezoek aan een van de zeven wereldwonderen zijn we rustig richting het hotel gelopen. Onderweg stikt het van de straatverkopers en craft markets, erg grappig om daar wat mee te dollen. Met dit weer is een verkoelend drankje op het terras trouwens geen overbodige luxe. Na de lunch waren we weer bij ons hotel.

Morgen, dinsdag, vertrekken we weer en begint het laatste deel van onze reis in Zuidelijk Afrika. We overnachten nog in Bulawayo (2x), Thsipise, Pretoria en Johannesburg. Komende zondag vliegen we alweer richting Mauritius.

groetjes

Door de Caprivi naar de Okavango

Verhitte safari's rondom een zoutpan

Hallo daar zijn we weer!

Na een aantal koude dagen in Swakopmund zijn we donderdagmorgen vertrokken richting Etosha met Kamanjab als tussenstop. Inmiddels zitten we net buiten het park Etosha.

Donderdagmorgen vertrokken we om acht uur vanuit Swakopmund. Omdat we daar WiFi hadden wist iedereen dat het net onder de 40 graden zou zijn op de plek waar we zouden aankomen eind van de dag. Maar ja, toen we uit bed kwamen was het slechts 15 graden. Wat doe je dan aan? Dikke trui? Of toch maar dat jasje? Die spijkerbroek, korte broek of toch die afritsbroek? Het zijn nogal dillema's waar je voor komt te staan in de vakantie. We vertrokken zelfs drie minuten voor acht en reden richting Cape Cross. Dit staat bekend om de vele robben die hier liggen. Wat een geweldig gezicht! Het zijn net blaffende honden en huilende baby's. Zoveel geluid! Ook erg leuk te zien hoe een kleintje zijn moeder terugvindt tussen al die beestjes. Na ons middageten zetten we onze weg voort richting Kamanjab totdat er plotsklaps piepjes te horen waren en KeyKey (of KayKay), onze buschauffeur afremde. Samen met onze reisleider sprong hij uit de bus en ging onder de motorkap kijken. Problemen met het koelsysteem, maar blijkbaar onvoldoende om te stoppen want een minuut later reden we alweer. Gelukkig maar, want we moesten nog een endje. Langs de weg zijn we gestopt bij een craftmarket. U weet wel, een van die vele kraampjes langs de weg waar ze meuk verkopen. Nog maar net weg daar hoorde we een aantal kilomters in de middle of nowhere een raar geluid toen we een bruggetje passeerde. Norman en KeyKey gelijk weer de bus uit! Nu hadden we een echt probleem want de band van de kar was verdwenen, maar ook de velg was een heel stukje kleiner geworden. Op die onverharde wegen hoor je dat niet, maar op het bruggetje was dat dus prima te horen. Al snel was de schuld in mijn schoenen geschoven aangezien ik wel een verhaal wilde hebben voor op dit blog. Mag ik dan zo vriendelijk zijn om de schuld door te schuiven naar u als lezer? Bedankt! Het was maar 49 graden in het zonnetje en we hadden eigenlijk geen schaduw op die van de bus na. U begrijpt het water ging er vrij snel doorheen. Gelukkig was er al snel hulp, al vragen wij ons nog steeds af of dit nu echt beter was. Maar ja, er is iets wat iets zegt over de beste stuurlui ofzo

Afijn anderhalf uur later en een hete bus konden we verder rijden om de banden op te gaan pompen en door te rijden naar onze accomodatie. Norman moest nog even de weg vragen, want ja als reisleider weet je natuurlijk ook niet helemaal waar je heen gaat. Kwart over acht kwamen we aan bij onze accomadatie. De langste reisdag was dus niet een aantal dagen terug, maar tot nu vandaag! Als u het niet erg vindt houden we dat zo. De accomodatie is echt super gaaf. Een prachtig verzorgde accomodatie met een groot slaapverblijf en een heerlijke douche.

Omdat we zo laat waren aangekomen mochten we uitslapen. We vertrokken vrijdag pas om acht uur. Onze eerste bestemming: De Himba's! Dit volk mag nog voor een deel hun traditionele levenswijze voortzetten. Het is nu een soort openluchtmuseum geworden waar je als toerist een kijkje kan nemen in het leven van de Himba's. Celeste had op een gegeven moment een klein ventje aan de borst, maar ja dat was natuurlijk een terleurstelling voor dat knaapje

Na dit bezoek en onze lunch konden we beginnen aan onze eerste safari in Etosha. 3 jaar geleden hadden we vier van de grote vijf gezien. Nu hadden we dus maar een doel: “het luipaard”. Onze eerste safari die ongeveer drie uur duurde richting onze accomodatie midden in het park verliep erg goed. We zagen naast de veel geziene dieren: steenbokken, impala's, kudu's, zebra's, wildenbeesten etc... leeuwen en niet alleen leeuwen, maar ook een neushoorn en last but not least een luipaard! Onze dag was goed en we hebben heerlijk geslapen midden in Ethosa.

We zitten alweer halverwege onze rondreis met deze groep als we zaterdag ontwaken. Vandaag stond een safari op het programma. Om half zeven vertrok de bus en ergens halverwege de weg werden we overgeladen in een safaritruck. Opnieuw op zoek naar het wild in dit bijzondere park. We reden om de zogenoemde “Etosha pan”. Dit is een uitgedroogde rivier en zover je kan kijken is het een vlakte. Hieromheen zitten de dieren met name. Al snel kwamen we onze eerste neushoorn tegen. Voor de liefhebbers we hebben vandaag en gisteren alleen de zwarte neushoorn gezien. In totaal zijn we wel 6 neushoorns tegengekomen. Er waren eigenlijk drie hoogtepunten voor ons tijdens de safari. De eerste was een cheeta (jachtluipaard). Moet je nagaan dat we die drie jaar geleden hebben geaaid. Als tweede kwamen we de “spotted eagle” uil tegen. En als laatste kwamen we uit bij een meertje waar een groep olifanten aan het badderen was. Echt heel mooi om te zien hoe die groep werkt en hoe alles bepaald wordt binnen zo'n groep. Vooral toen er een kleintje vast kwam te zitten in de blubber. Een hoop getoeter van die olifanten en direct stonden er enkele grote tantes standby om de kleine te helpen. Toen de olifanten vertrokken bij de plas kwam Pumba lekker in de modderpoel chillen, terwijl de giraffen langzaam dichterbij kwamen. Uiteindelijk waren er wel 14 giraffen waarvan er een aantal gingen drinken. Een pracht gezicht! Een geslaagde, zeer warme (+40 graden in de schaduw), safari dus en zeker het geld waard.

Zondag hebben we wederom een safari gemaakt. Ditmaal met de groep opgehokt in onze eigen bus. Een soort gratis groepssauna. 's Morgens zagen we erg weinig wild en vielen sommige ogen dicht. Onderweg zagen we naast de grote vlaktes en de wervelwinden niet zo veel. Op een gegeven ogenblik zagen sommige zelfs spiesbokken aan voor een neushoorn. En waarom? Omdat ze een grijs vlak zagen. Weten ze ook is wat wij al twee weken zien als we achterom kijken

Gelukkig zagen we na de lunch wat meer wild rondom de waterpoeltjes. We zitten inmiddels net buiten het park en zullen morgen verder reizen naar Rundu. Het noorden van Namibië waarvandaan we richting de Okavango delta gaan.

We hebben inmiddels alle twee onze offdag gehad. U weet wel zo'n dag dat je even niet lekker in je vel zit en een beetje hoofdpijn hebt. Gelukkig is het daar allemaal bij gebleven. Morgen gaan we aan onze eerste malariapil, omdat het tot op heden erg mee viel met de muggen.

Groetjes van ons

Afkoelen langs de Atlantische oceaan in Swakopmund

Goeiendag allemaal,

Zoals een paar dagen geleden aangegeven zitten we inmiddels in Swakopmund. Een oud Duits plaatsje. Hier wordt dus Afrikaans, Duits en Engels door elkaar gesproken. Een nog groter voordeel van zo'n Duits plaatsje is natuurlijk het vlees en bier

Maandagmorgen zijn we wederom erg vroeg vertrokken vanuit Sesriem richting Swakopmund. Om half 6 vertrok de bus richting onze eerste tussenstop in Solitaire. Solitaire is een klein plaatsje van minder dan 100 personen maar toch wereldberoemd geworden door een Nederlander. Wilt u weten waarom? Dan moet u het gelijknamige boek maar eens lezen. De appeltaart staat bekend als de allerlekerste wat we natuurlijk hebben geprobeerd. En ja, we durven het bijna niet te zeggen, maar zelfs oma's appeltaart kan er niet tegenop. Na ons ontbijt in Solitaire zijn we weer de woestijn in gereden. Woestijn.... zand.... wielen, ja dan kom je weleens vast te zitten. Onder het mom van het oude vlees moet eerst op hebben wat “oude” mannetjes

uit de groep de bus geduwd. Later kregen we een erg leuke en boeiende uitleg van een gids in de woestijn. Zo wist hij ons onder andere te vertellen dat het zand zo rood gekleurd is door het roestende ijzer in het zand. Dit is ook de reden waarom het zand zomaar 70 graden kan worden overdag bij windstil weer. Verhalen over zaadjes waar je er van één al compleet dronken wordt en van een aantal meer de pijp uit gaat doet het natuurlijk ook altijd goed. Wisten jullie trouwens dat regen heel slecht is voor de woestijn? Wel, aan het einde van zijn verhaal moet het ons nu wel lukken om een uurtje te overleven in de woestijn Na nog wat fotostops zijn we aan het begin van de middag aangekomen in Walvisbaai. Hier konden we na de lunch even een kijkje nemen bij de flamingo's in de zee. We zagen niet alleen de flamingo's. Achter de dieren kwam elke keer een zwarte vin naar boven. Tot op heden weten we nog niet of het een dolfijn was of een Russiche onderzeeer. Half in de middag kwamen we aan bij onze accomodatie in Swakopmund.

Uitslapen! Dat is wat we dinsdag maar is hebben gedaan. Lekker een lui dagje en rondslenteren door Swakopmund. Altijd leuk die verkopers op straat die je van alles proberen te verkopen. Nog leuker was het gesprek met een gevangene die moest werken in de groenvoorziening voor zijn boterhammetje in de gevangenis. Swakopmund is een klein dorpje met nog aardig wat oude huisjes en vrij Duits gericht. Het is hier overigens maar net boven de twintig graden, wat aanvoelt als winter als je een dag eerder in de woestijn bivakeerde. Iedereen loopt dus zo'n beetje in een lange broek en met een trui aan. 's Avonds hebben we heerlijk genoten van wild in een heerlijk restaurant.

Woensdag hebben we wederom uitgeslapen. Net als dinsdag begon de ochtend na het ontbijt met het doen van de was. Want ondertussen hadden we al aardig wat vuile kleren verzameld. In de middag hebben we quad gereden in de woestijn met twee anderen uit de groep. Wat was dat lachen! De dames hebben onderweg zelfs nog twee haantjes gezien, iets wat de mannen over het hoofd hebben gezien.

Morgen (donderdag) zullen we rond acht uur vertrekken naar Kamanjab wat voor ons een tussenstop is richting Etosha waar we komend weekend op zoek gaan naar de wilde dieren. Dan mogen we ook beginnen met het slikken van de malariapillen

Na onze speurtocht zullen we weer wat van ons laten horen. Het gaat met ons nog helemaal goed en we hebben het erg naar onze zin.

Auf wiedersehen

Onze eerste kennismaking met Namibie en haar woestijn

Hey hallo allemaal

,

Leuk dat jullie een reactie achterlaten. Is leuk om te lezen als je weer WiFi hebt. Inmiddels zijn we begonnen aan onze ontdekkingstocht in Nambie. Een landschap waar het overdag zomaar 35 graden is, maar waar het ook kan oplopen tot boven de 60 graden op de warmste dagen in het jaar. Het landschap is erg kaal, op wat planten en bomen na die niet veel water nodig hebben. Erg bijzonder om dat allemaal te mogen zien al hobbelend over de onverharde wegen. We wilden eigenlijk al eerder een verhaal plaatsen (toen we net aankwamen in Betesda lodge), maar na het plaatsen van 5 foto's die je misschien al hebt gezien stopte de WiFi ermee. Deze heeft het ook niet meer gedaan tot we nu in Swakopmund zitten bij een andere lodge. Het is deze keer dus een wat lang verhaal, maar voor de liefhebbers dus ook extra veel foto's

Donderdagmorgen zijn we vanuit Citrusdal vertrokken richting Namibie. Onze gids of eigenlijk reisleider Norman gaf aan dat dit de langste reisdag zou worden. Wij waren natuurlijk erg benieuwd of hij de dag met de kapotte bus kon overtreffen. Maar dat is hem gelukt, bijna twaalf uur hebben we erover gedaan om bij onze bestemming te komen. Inclusief, jawel...., een buswissel. Weten jullie nog die bus in Kaapstad met die kapotte dieselpomp, daar zaten we in tot aan het plaatsje Springbok. Daar kregen we een andere bus, omdat men deze niet vertrouwde voor de reis door Namibie. Onderweg richting de grens zijn we langs Bitterfontein gereden. Dit is het plaatsje waar Norman is opgegroeid. We kregen daar onze lunch en de kinderen verzorgden een dans. O ja, maak je bij wegwerkaamheden voortaan asteblieft niet zo druk als het een paar minuutjes wachten oplevert. Hier duurt het zomaar een tien minuten. De grensovergang verliep soepel en we hebben geslapen in een super mooie lodge bij de Oranjerivier. Alles was daar tot in de puntjes geregeld!

De volgende morgen zouden we vertrekken naar de Fish River canyon. De 3 na grootste canyon ter wereld die volgens de legende is ontstaan door een gigantische slang (Koutein Kooru) die werd opgejaagd door jagers. In de bus stelde Norman echter voor om eerst door te rijden naar onze Lodge daar lekker te genieten en met zonsondergang naar de canyon te gaan. De groep was het unaniem met hem eens en gingen we dus naar onze lodge. Onderweg reden we langs de wijngaarden die gebruikt worden voor de export. Om deze groene wijngaarden (zo'n beetje het enige groen in de omgeving) stonden allemaal rieten huisjes van de gastarbeiders in deze wijngaarden. We sliepen bij de warmwaterbronnen bij Ai Ais. Hier maakte men dankbaar gebruik van deze warmwaterbronnen in tegenstelling tot Mongolie waar we vorig jaar waren. Er waren diverse warme baden die ruim 30 graden waren, maar desondanks toch nog iets koeler dan de buitentemperatuur. Met zonsondergang stonden we bij de Fish River canyon en hebben we bij het uitzichtspunt Hobas genoten van de ondergaande zon. Een mooi gezicht. De ruim uur durende terugrit met de bus was misschien nog wel mooier. Een mooie rode gloed boven het kale bergachtige landschap waardoor er een mooi contrast ontstond. Iets wat je eigenlijk alleen zelf kan zien en niet echt goed op de foto krijgt. Toen de rode gloed langzaam uit de lucht verdween kwamen de sterren tevoorschijn. Wat een machtige natuur hier! Onderweg kwamen we nog een gemsbok en een springbok tegen.

Na een vrij relaxte dag vrijdag zijn we zaterdagmorgen weer vroeg vertrokken. 3 jaar geleden maakte we kennis met de zogenaamde 6, 7 en 8 regel. Die gaat nu ook op hoor. 6 uur uit bed en uiterlijk 8 uur vertrekken. Vandaag zijn we vanuit Ai Ais doorgereden naar Sesriem. Dit plaatsje dankt zijn naam aan het laagstaande water. Er waren 6 ossenriemen nodig om water te putten uit de rivier. Vandaag was het een echte reisdag om van de ene lodge in de andere lodge te komen. Op wat foto stops en de lunch na zijn we in ene keer doorgereden. Wel kwamen we genoeg wild tegen onderweg. Verschillende soorten hertachtigen (bokachtigen) en struisvogels. Rond half zes kwamen we aan in onze lodge (Betesda).

Zondagochtend zijn we erg vroeg opgestaan. 10 over 5 ging de wekker af, ja u leest het goed en ja we hebben vakantie. Vandaag stond de woestijn op het programma in het Namib Naukluft park. Op de heenweg kwamen we diverse soorten wild tegen waarvan we de meesten al een keer hadden gezien. Alleen de jakhalzen waren voor ons een nieuw gezicht. Onze eerste bestemming was de bekende duin “Dune 45”. Deze duin is zo'n 150 meter hoog en wordt door eigenlijk elke toerist beklommen die langskomt. Daar gingen we dus met een nuchtere maag en vol goede moed omhoog. We zijn er gekomen, maar het koste echt wel even wat moeite. Het uitzicht was prachtig en de weg naar beneden erg leuk. De woestijn bestaat trouwens niet alleen uit zand hoor, mocht je dat denken. Er is natuurlijk erg veel zand, maar op sommige plekken is het nog behoorlijk groen. Na Dune 45 zijn we richting de Death Valley gereden. Dit is een rivier die circa 800 jaar is uitgedroogd waardoor er nu midden in de woestijn een grote “witte plaat” ligt. Dit is klei met zout. We moesten 1,2 km lopen voordat we er waren door het rode woestijnzand. Maar het was wederom de moeite waard en erg bijzonder om te zien. Na de lunch reden we naar de Sossusvlei canyon. Deze is vele male kleiner dan de Fish River canyon waar we een paar dagen eerder stonden. Het leuke van deze canyon is dat je kan afdalen naar de bodem. Erg gaaf om dit eens te zien. Overigens hadden we volgens onze reisleider geluk dat het een koele dag was. Het was “slechts” zo'n 45 graden in de zon. Later in de middag hadden we gehoopt boven de woestijn te gaan vliegen in een vliegtig, maar alle vluchten waren volgeboekt. We gaan nu als het goed is wel boven de Okavango Delta te vliegen. We zijn vandaag vanuit Sesriem naar Swakopmund gereden. Meer daarover in ons volgende verhaal anders wordt het nu wel erg veel.

Met ons gaat alles goed op vakantie. We hebben gelukkig nog weinig ongemakken gehad tijdens reis. We hopen over een dag of 2 nog een kort verhaal over Swakopmund erop te zetten.

Groetjes van ons

Via Route 44, Kaapstad en Citrusdal richting Namibië

Goedemiddag allemaal,

Voor de zeer trouwe kijkers onder jullie hebben jullie gisteren al wat foto's van ons gezien. Vandaag hebben we er nog een paar bijgezet. We zijn inmiddels aangekomen in Citrusdal. Morgen steken we de grens over naar Namibie na een kleine week in Zuid-Afrika.

Maandagmorgen zijn we via route 44 vanuit Hermanus naar Kaapstad gereden. Dit is echt een fantastische route met aan de ene zijde de zee en aan de andere zijde bergen. Het eerste stuk was wat dor en leek erg veel op Mongolie vonden wij. Het tweede deel was mooi groen met prachtige uitzichten over de zee. Deze route wordt ook wel de “Whale route” genoemd, maar de grote walvissen hebben we die dag niet meer gezien. We zagen nog wel een klein groepje dolfijnen. Na een late lunch op een van de stranden bij Somerset West zijn we naar ons hotel gereden en hebben we de auto ingeleverd. 's Avonds hebben we voor het eerst met onze groep gegeten.

Dinsdagmorgen hebben we lekker rustig aan gedaan. Eerst heeft onze 30-jarige gids ons bijgepraat. Daarna heeft Wilco hem zoals gewoonlijk onderworpen aan een verhoor en kwam het erop neer dat hij dacht dat hij de jongste was en pas 1,5 jaar gids is. Een leuke spontane gozer met nog niet zoveel ervaring. Dat moet leuk worden onderweg met al die “oudjes”

O ja, Celeste is de vraagbaak geworden voor telefoons die kuren vertonen bij een aantal van onze medereizigers Vervolgens zijn we naar het Waterfront gelopen in Kaapstad en daar wat rond geslenterd. Toen we langs de kust aan het slenteren waren zagen we ineens een dolfijn, en nog een, en nog een en toen een hele groep. Rond de dolfijnen zwommen ook nog eens zeehonden. Wat een pracht gezicht en dat soms op enkele tientallen meters van de kade. Na een pizza 's avonds hebben we lekker gechild in ons hotel. De gids had inmiddels een briefje onder onze kamerdeur doorgeschoven met de volgende tekst:

"Hi Almal

Ek vertrou iedere een het n wonderlike dag in die moederstad beleeft, wel more begin ons avontuur egt. Hier volg die reelings met betrekking tot more:

Vertrek tyd: 08:30

Afstand: 200 km

Ek sal wel more oggend voor ons vertrek n briefing doen oor die verloop van die dag. Ons sal wel by n mall stopp, waar jullie kan inkopies doen, pinne en ook self dollars omruil vir rand. Indien enige onduidlikhede, my kamer nommer is 306, kontak my gerus. Geniet die dag verder.

Groete

Norman

Ontbyt word bedien vanaf 06:30"

Wij als een speer natuurlijk naar onze gids wat ie nu eigenlijk bedoelde

Nee hoor aan het taaltje raak je snel gewend. Je moet alleen niet woord voor woord lezen, maar lekker hardop lezen. De volgende morgen stonden we netjes met heel de groep om 08:30 voor het hotel, maar toen bleek de dieselpomp van de bus kaduk te zijn. Uurtje wachten en we stapten in een andere bus die voor die dag geregeld was. Nog niet eens op de helft ging de buschauffeur de berm in en stopte. Samen met de gids stond hij bij zijn gaspendaal te kijken waar een kabel van was afgebroken. Ondanks onze tie-wraps en zakmesjes kregen we het niet gerepareerd. Een monteur bellen dus maar, die was er vrij snel maar had geen spullen bij zich. Samen met de buschauffeur ging hij een kabel halen. Afijn, twee uur later zat de nieuwe kabel erin en wat bleek, deze was te lang. Ja je maakt wat mee hoor op zo'n reis. Na wat geimproviseerde maatregelen werkte het gaspendaal weer en vervolgde we onze reis. Het deel wat we nu hebben afgelegd bestaat met name uit korenvelden in een glooiend landschap met op de achtergrond bergen. Erg mooi om te zien. Onderweg zagen we nog wat struisvogels, ooievaars, flamingo's en nog heel wat andere grote en kleinere vogels. Een mooi gebied wat wel wat eentonig wordt op den duur. Morgen hebben we een lange reisdag voor de boeg en steken we de grens over naar Namibie. Tenminste het zijn veel kilometers morgen. Want vandaag zou een korte reisdag worden maar uiteindelijk zijn we bijna 9 uur onderweg geweest.

Groetjes,

Celeste en Wilco

p.s. Het is zo lekker hier dat zelfs Wilco zijn armen verbrand zijn