Hallo daar zijn we weer!

Na een aantal koude dagen in Swakopmund zijn we donderdagmorgen vertrokken richting Etosha met Kamanjab als tussenstop. Inmiddels zitten we net buiten het park Etosha.

Donderdagmorgen vertrokken we om acht uur vanuit Swakopmund. Omdat we daar WiFi hadden wist iedereen dat het net onder de 40 graden zou zijn op de plek waar we zouden aankomen eind van de dag. Maar ja, toen we uit bed kwamen was het slechts 15 graden. Wat doe je dan aan? Dikke trui? Of toch maar dat jasje? Die spijkerbroek, korte broek of toch die afritsbroek? Het zijn nogal dillema's waar je voor komt te staan in de vakantie. We vertrokken zelfs drie minuten voor acht en reden richting Cape Cross. Dit staat bekend om de vele robben die hier liggen. Wat een geweldig gezicht! Het zijn net blaffende honden en huilende baby's. Zoveel geluid! Ook erg leuk te zien hoe een kleintje zijn moeder terugvindt tussen al die beestjes. Na ons middageten zetten we onze weg voort richting Kamanjab totdat er plotsklaps piepjes te horen waren en KeyKey (of KayKay), onze buschauffeur afremde. Samen met onze reisleider sprong hij uit de bus en ging onder de motorkap kijken. Problemen met het koelsysteem, maar blijkbaar onvoldoende om te stoppen want een minuut later reden we alweer. Gelukkig maar, want we moesten nog een endje. Langs de weg zijn we gestopt bij een craftmarket. U weet wel, een van die vele kraampjes langs de weg waar ze meuk verkopen. Nog maar net weg daar hoorde we een aantal kilomters in de middle of nowhere een raar geluid toen we een bruggetje passeerde. Norman en KeyKey gelijk weer de bus uit! Nu hadden we een echt probleem want de band van de kar was verdwenen, maar ook de velg was een heel stukje kleiner geworden. Op die onverharde wegen hoor je dat niet, maar op het bruggetje was dat dus prima te horen. Al snel was de schuld in mijn schoenen geschoven aangezien ik wel een verhaal wilde hebben voor op dit blog. Mag ik dan zo vriendelijk zijn om de schuld door te schuiven naar u als lezer? Bedankt! Het was maar 49 graden in het zonnetje en we hadden eigenlijk geen schaduw op die van de bus na. U begrijpt het water ging er vrij snel doorheen. Gelukkig was er al snel hulp, al vragen wij ons nog steeds af of dit nu echt beter was. Maar ja, er is iets wat iets zegt over de beste stuurlui ofzo

Afijn anderhalf uur later en een hete bus konden we verder rijden om de banden op te gaan pompen en door te rijden naar onze accomodatie. Norman moest nog even de weg vragen, want ja als reisleider weet je natuurlijk ook niet helemaal waar je heen gaat. Kwart over acht kwamen we aan bij onze accomadatie. De langste reisdag was dus niet een aantal dagen terug, maar tot nu vandaag! Als u het niet erg vindt houden we dat zo. De accomodatie is echt super gaaf. Een prachtig verzorgde accomodatie met een groot slaapverblijf en een heerlijke douche.

Omdat we zo laat waren aangekomen mochten we uitslapen. We vertrokken vrijdag pas om acht uur. Onze eerste bestemming: De Himba's! Dit volk mag nog voor een deel hun traditionele levenswijze voortzetten. Het is nu een soort openluchtmuseum geworden waar je als toerist een kijkje kan nemen in het leven van de Himba's. Celeste had op een gegeven moment een klein ventje aan de borst, maar ja dat was natuurlijk een terleurstelling voor dat knaapje

Na dit bezoek en onze lunch konden we beginnen aan onze eerste safari in Etosha. 3 jaar geleden hadden we vier van de grote vijf gezien. Nu hadden we dus maar een doel: “het luipaard”. Onze eerste safari die ongeveer drie uur duurde richting onze accomodatie midden in het park verliep erg goed. We zagen naast de veel geziene dieren: steenbokken, impala's, kudu's, zebra's, wildenbeesten etc... leeuwen en niet alleen leeuwen, maar ook een neushoorn en last but not least een luipaard! Onze dag was goed en we hebben heerlijk geslapen midden in Ethosa.

We zitten alweer halverwege onze rondreis met deze groep als we zaterdag ontwaken. Vandaag stond een safari op het programma. Om half zeven vertrok de bus en ergens halverwege de weg werden we overgeladen in een safaritruck. Opnieuw op zoek naar het wild in dit bijzondere park. We reden om de zogenoemde “Etosha pan”. Dit is een uitgedroogde rivier en zover je kan kijken is het een vlakte. Hieromheen zitten de dieren met name. Al snel kwamen we onze eerste neushoorn tegen. Voor de liefhebbers we hebben vandaag en gisteren alleen de zwarte neushoorn gezien. In totaal zijn we wel 6 neushoorns tegengekomen. Er waren eigenlijk drie hoogtepunten voor ons tijdens de safari. De eerste was een cheeta (jachtluipaard). Moet je nagaan dat we die drie jaar geleden hebben geaaid. Als tweede kwamen we de “spotted eagle” uil tegen. En als laatste kwamen we uit bij een meertje waar een groep olifanten aan het badderen was. Echt heel mooi om te zien hoe die groep werkt en hoe alles bepaald wordt binnen zo'n groep. Vooral toen er een kleintje vast kwam te zitten in de blubber. Een hoop getoeter van die olifanten en direct stonden er enkele grote tantes standby om de kleine te helpen. Toen de olifanten vertrokken bij de plas kwam Pumba lekker in de modderpoel chillen, terwijl de giraffen langzaam dichterbij kwamen. Uiteindelijk waren er wel 14 giraffen waarvan er een aantal gingen drinken. Een pracht gezicht! Een geslaagde, zeer warme (+40 graden in de schaduw), safari dus en zeker het geld waard.

Zondag hebben we wederom een safari gemaakt. Ditmaal met de groep opgehokt in onze eigen bus. Een soort gratis groepssauna. 's Morgens zagen we erg weinig wild en vielen sommige ogen dicht. Onderweg zagen we naast de grote vlaktes en de wervelwinden niet zo veel. Op een gegeven ogenblik zagen sommige zelfs spiesbokken aan voor een neushoorn. En waarom? Omdat ze een grijs vlak zagen. Weten ze ook is wat wij al twee weken zien als we achterom kijken

Gelukkig zagen we na de lunch wat meer wild rondom de waterpoeltjes. We zitten inmiddels net buiten het park en zullen morgen verder reizen naar Rundu. Het noorden van Namibië waarvandaan we richting de Okavango delta gaan.

We hebben inmiddels alle twee onze offdag gehad. U weet wel zo'n dag dat je even niet lekker in je vel zit en een beetje hoofdpijn hebt. Gelukkig is het daar allemaal bij gebleven. Morgen gaan we aan onze eerste malariapil, omdat het tot op heden erg mee viel met de muggen.

Groetjes van ons