Goedenavond,

De nacht die volgde op ons laatste berichtje verliep iets minder. Wilco gooide alles er van boven en onder uit. De volgende morgen gingen we 400km rijden. Immodium was de grote redder in nood. We zijn maandag naar Rundu vertrokken. Dit is een soort van hoofdstad in de Caprivi provincie. Hier in het noorden van Namibië is het echt een stuk armer. Mensen wonen hier in ronde rieten hutjes. Af en toe hebben ze zeil of golfplaten. En sporadisch zie je een stenen huisje. Langs de kant van de weg zijn de, tot op het laatste boutje gestripte, autowrakken getuige van de ongelukken. Dinsdag mochten we uitslapen tot tien uur, heerlijk! Wilco was inmiddels aardig opgeknapt en we vertrokken voor een korte rit van 220km naar Bagani. Hier zaten we naast de Okavango rivier. Echt een prachtige tropische omgeving. Ons paradijselijke accomodatie was een groot contrast met wat we onderweg allemaal hadden gezien. Helaas worden hier jaarlijks zo'n 30 kinderen per jaar gepakt door krokodillen. We moesten dan ook minimaal 5 meter van de kant blijven. De krokodillen en nijlpaarden op steenworp afstand van ons huisje was slechts het kleinste gevaar. Het grootste gevaar zat in het huisje volgens Celeste. Er zaten een aantal joekels van spinnen die je zomaar zouden kunnen opvreten. Eind van de middag hebben we een sunsetcruise gedaan op de rivier. U weet wel met een bootje ronddobberen terwijl de zon langzaam vertrekt. Onderweg zagen we naast de ijsvogeltjes en de nijlpaarden ook nog een krokodilletje. Ondanks alle levensbedreigende dieren in en buiten de woning hebben we heerlijk geslapen.

Voor de woensdag stond een ochtendsafari op het programma in Bwabwata. Dit ligt enkele kilometers van ons verblijf. Het was wederom een geslaagde safari met een grote krokodil en een buffel. We hebben de big five dus gezien! Al zijn al die andere dieren en dan met name de vogels soms nog indrukwekkender. 'S middags hadden we lekker vrij en verbleven we in onze nieuwe accommodatie 2km verder dan die van de nacht ervoor. Waarom we alle koffers moesten versjouwen voor die paar kilometer weten we niet, maar het was hier nog mooier. We sliepen in een grote luxe tent direct aan de Okavango rivier.

De volgende morgen lagen de nijlpaarden vlak voor ons tentje. We vertrokken al om 6uur omdat we de grens overgingen naar Botswana. Vervolgens zouden we een mokoro (boomstam) tocht maken en 's middags rondvliegen in een helikopter. Bij aankomst hebben we beide voor het eerste gepast. Wilco omdat hij weer een immodium tablet nodig had en Celeste vanwege het feit dat ze verrast werd door t nogal golfende water. Uiteindelijk bleek er voor de vliegers niet veel tijd te zijn geweest in de mokoro's en hadden we dus niet veel gemist. 'S middags mochten we 45 minuten met een helikopter rondvliegen over de Okavango Delta. Nou ja mochten, het koste best wat. Maar het was het geld zeker waard. Een echte "once in a life time" ervaring! Wat een schitterend gebied is dit zeg. Vanuit de lucht zagen we allerlei dieren alleen of in grote kuddes. Onvergetelijk! Morgen steken we weer de grens over naar Namibië en gaan overmorgen richting het Chobe park.

Met ons gaat het goed hoor. Alweer op de helft van de vakantie. Wilco z'n darmpjes kunnen waarschijnlijk alleen niet zo best tegen de malariapil. Onze laptop werkt niet zo best meer dus de berichtjes gaan nu via de ipad. Alleen dat werkt stukken minder voor dit blog. Foto's houden jullie tegoed want de WiFi is bijzonder traag hier.

Groetjes