Hey hallo allemaal

Leuk dat jullie een reactie achterlaten. Is leuk om te lezen als je weer WiFi hebt. Inmiddels zijn we begonnen aan onze ontdekkingstocht in Nambie. Een landschap waar het overdag zomaar 35 graden is, maar waar het ook kan oplopen tot boven de 60 graden op de warmste dagen in het jaar. Het landschap is erg kaal, op wat planten en bomen na die niet veel water nodig hebben. Erg bijzonder om dat allemaal te mogen zien al hobbelend over de onverharde wegen. We wilden eigenlijk al eerder een verhaal plaatsen (toen we net aankwamen in Betesda lodge), maar na het plaatsen van 5 foto's die je misschien al hebt gezien stopte de WiFi ermee. Deze heeft het ook niet meer gedaan tot we nu in Swakopmund zitten bij een andere lodge. Het is deze keer dus een wat lang verhaal, maar voor de liefhebbers dus ook extra veel foto's

Donderdagmorgen zijn we vanuit Citrusdal vertrokken richting Namibie. Onze gids of eigenlijk reisleider Norman gaf aan dat dit de langste reisdag zou worden. Wij waren natuurlijk erg benieuwd of hij de dag met de kapotte bus kon overtreffen. Maar dat is hem gelukt, bijna twaalf uur hebben we erover gedaan om bij onze bestemming te komen. Inclusief, jawel...., een buswissel. Weten jullie nog die bus in Kaapstad met die kapotte dieselpomp, daar zaten we in tot aan het plaatsje Springbok. Daar kregen we een andere bus, omdat men deze niet vertrouwde voor de reis door Namibie. Onderweg richting de grens zijn we langs Bitterfontein gereden. Dit is het plaatsje waar Norman is opgegroeid. We kregen daar onze lunch en de kinderen verzorgden een dans. O ja, maak je bij wegwerkaamheden voortaan asteblieft niet zo druk als het een paar minuutjes wachten oplevert. Hier duurt het zomaar een tien minuten. De grensovergang verliep soepel en we hebben geslapen in een super mooie lodge bij de Oranjerivier. Alles was daar tot in de puntjes geregeld!

De volgende morgen zouden we vertrekken naar de Fish River canyon. De 3 na grootste canyon ter wereld die volgens de legende is ontstaan door een gigantische slang (Koutein Kooru) die werd opgejaagd door jagers. In de bus stelde Norman echter voor om eerst door te rijden naar onze Lodge daar lekker te genieten en met zonsondergang naar de canyon te gaan. De groep was het unaniem met hem eens en gingen we dus naar onze lodge. Onderweg reden we langs de wijngaarden die gebruikt worden voor de export. Om deze groene wijngaarden (zo'n beetje het enige groen in de omgeving) stonden allemaal rieten huisjes van de gastarbeiders in deze wijngaarden. We sliepen bij de warmwaterbronnen bij Ai Ais. Hier maakte men dankbaar gebruik van deze warmwaterbronnen in tegenstelling tot Mongolie waar we vorig jaar waren. Er waren diverse warme baden die ruim 30 graden waren, maar desondanks toch nog iets koeler dan de buitentemperatuur. Met zonsondergang stonden we bij de Fish River canyon en hebben we bij het uitzichtspunt Hobas genoten van de ondergaande zon. Een mooi gezicht. De ruim uur durende terugrit met de bus was misschien nog wel mooier. Een mooie rode gloed boven het kale bergachtige landschap waardoor er een mooi contrast ontstond. Iets wat je eigenlijk alleen zelf kan zien en niet echt goed op de foto krijgt. Toen de rode gloed langzaam uit de lucht verdween kwamen de sterren tevoorschijn. Wat een machtige natuur hier! Onderweg kwamen we nog een gemsbok en een springbok tegen.

Na een vrij relaxte dag vrijdag zijn we zaterdagmorgen weer vroeg vertrokken. 3 jaar geleden maakte we kennis met de zogenaamde 6, 7 en 8 regel. Die gaat nu ook op hoor. 6 uur uit bed en uiterlijk 8 uur vertrekken. Vandaag zijn we vanuit Ai Ais doorgereden naar Sesriem. Dit plaatsje dankt zijn naam aan het laagstaande water. Er waren 6 ossenriemen nodig om water te putten uit de rivier. Vandaag was het een echte reisdag om van de ene lodge in de andere lodge te komen. Op wat foto stops en de lunch na zijn we in ene keer doorgereden. Wel kwamen we genoeg wild tegen onderweg. Verschillende soorten hertachtigen (bokachtigen) en struisvogels. Rond half zes kwamen we aan in onze lodge (Betesda).

Zondagochtend zijn we erg vroeg opgestaan. 10 over 5 ging de wekker af, ja u leest het goed en ja we hebben vakantie. Vandaag stond de woestijn op het programma in het Namib Naukluft park. Op de heenweg kwamen we diverse soorten wild tegen waarvan we de meesten al een keer hadden gezien. Alleen de jakhalzen waren voor ons een nieuw gezicht. Onze eerste bestemming was de bekende duin “Dune 45”. Deze duin is zo'n 150 meter hoog en wordt door eigenlijk elke toerist beklommen die langskomt. Daar gingen we dus met een nuchtere maag en vol goede moed omhoog. We zijn er gekomen, maar het koste echt wel even wat moeite. Het uitzicht was prachtig en de weg naar beneden erg leuk. De woestijn bestaat trouwens niet alleen uit zand hoor, mocht je dat denken. Er is natuurlijk erg veel zand, maar op sommige plekken is het nog behoorlijk groen. Na Dune 45 zijn we richting de Death Valley gereden. Dit is een rivier die circa 800 jaar is uitgedroogd waardoor er nu midden in de woestijn een grote “witte plaat” ligt. Dit is klei met zout. We moesten 1,2 km lopen voordat we er waren door het rode woestijnzand. Maar het was wederom de moeite waard en erg bijzonder om te zien. Na de lunch reden we naar de Sossusvlei canyon. Deze is vele male kleiner dan de Fish River canyon waar we een paar dagen eerder stonden. Het leuke van deze canyon is dat je kan afdalen naar de bodem. Erg gaaf om dit eens te zien. Overigens hadden we volgens onze reisleider geluk dat het een koele dag was. Het was “slechts” zo'n 45 graden in de zon. Later in de middag hadden we gehoopt boven de woestijn te gaan vliegen in een vliegtig, maar alle vluchten waren volgeboekt. We gaan nu als het goed is wel boven de Okavango Delta te vliegen. We zijn vandaag vanuit Sesriem naar Swakopmund gereden. Meer daarover in ons volgende verhaal anders wordt het nu wel erg veel.

Met ons gaat alles goed op vakantie. We hebben gelukkig nog weinig ongemakken gehad tijdens reis. We hopen over een dag of 2 nog een kort verhaal over Swakopmund erop te zetten.

Groetjes van ons